15 دسامبر 2022- بر اساس مطالعه ای که اخیرا در ژورنال Frontiers in Cardiovascular Medicineمنتشر گردید، یک داروی جدید به نام "دورزاگلیاتین" به طور موثر قند خون را کاهش می دهد، عملکرد سلول های بتای جزایر را بهبود می بخشد و مقاومت به انسولین را بدون تأثیر بر LDL-C،HDL-C و فشار خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، کاهش می دهد.
محققان افزایش خفیفی را در کلسترول تام (TC) و تری گلیسیرید (TG) با دورزاگلیاتین گزارش کردند. با این حال، مصرف این دارو بروز هایپرلیپیدمی را افزایش نداد و افزایش جزئی در BMI و وزن بدن از نظر بالینی معنی دار نبود. شیوع هیچ عارضه جانبی مرتبط با دارو (AEs) بالاتر از دارونما به تنهایی، گزارش نشد. عوارض جانبی جدی دورزاگلیاتین، مانند هیپوگلایسمی و چربی خون، با دارونما قابل مقایسه بود و دورزاگلیاتین پروفایل ایمنی خوبی را نشان داد.
دورزاگلیاتین یک داروی جدید برای درمان دیابت نوع 2 با اثرات آگونیستی دوگانه بر گلوکوکیناز(GK) در کبد و پانکراس است. این دارو می تواند ترشح انسولین و تولید گلیکوژن کبدی را افزایش دهد، استفاده از گلوکز را توسط بافت محیطی بهبود بخشد و عملکرد سلول های بتا را در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بهبود بخشد. در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، دورزاگلیاتین به طور قابل توجه و مداوم HbA1c را کاهش داد و به خوبی توسط بیماران تحمل گردید. در حال حاضر، هیچ متاآنالیزی در مورد دورزاگلیاتین وجود ندارد، و شواهد مبتنی بر شواهد دورزاگلیاتین در دیابت نوع 2، هنوز توضیح داده نشده است.
با توجه به پیشینه ی فوق، دکتر Yunfeng Yu و همکارانش از دانشگاه پزشکی هونان در چانگشای چین، با استفاده از تجزیه و تحلیل متوالی آزمایشی(TSA) و متاآنالیز، به ارزیابی ایمنی و اثربخشی دورزاگلیاتین در درمان دیابت نوع 2 پرداختند.
برای این منظور، محققان کارآزمایی‌های بالینی دورزاگلیاتین را برای دیابت نوع 2 در هشت پایگاه داده با تا جولای 2022 جستجو کردند. آنها مطالعاتی را انتخاب کردند که الزامات TSA و متاآنالیز را برآورده می‌کرد.
نویسندگان یافته های زیر را گزارش کردند:
· از نظر نقاط پایانی اثربخشی، یک متاآنالیز نشان داد که دورزاگلیاتین باعث کاهش هموگلوبینA1c ] MDیا میانگین اختلاف 0.65-[، کاهش گلوکز پلاسمای ناشتا(میانگین اختلاف 9.22- میلی گرم در دسی لیتر)، کاهش قند خون دو ساعت پس از غذا(میانگین اختلاف 48.70- میلی گرم در دسی لیتر)، کاهش مقاومت به انسولین (بر اساس HOMA2-IR یا ارزیابی مدل هموستازی 2، میانگین اختلاف 0.07-) و افزایش عملکرد سلولهای بتا (بر اساس HOMA2-βیا ارزیابی مدل هموستازی 2، میانگین اختلاف 2.69) در مقایسه با دارونما شد.
· تجزیه و تحلیل متوالی آزمایشی(TSA) نشان داد که به جز HOMA2-IR، مزایای مشاهده شده برای مجموعه اطلاعات فعلی، قطعی بودند.
· دورزاگلیاتین در مقایسه با دارونما، تری گلیسرید(میانگین اختلاف میلی 0.43 مول بر لیتر)، کلسترول تام(میانگین اختلاف 0.13 میلی مول بر لیتر)، وزن بدن(میانگین اختلاف 0.38 کیلوگرم) و شاخص توده بدنی(میانگین اختلاف 0.14 کیلوگرم بر متر مربع) را افزایش داد.در حالی که کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL-C)، فشار خون سیستولیک (SBP)، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL-C) و فشار خون دیاستولیک (DBP) را در مقایسه با دارونما تغییری نداد.
· تجزیه و تحلیل متوالی آزمایشی نشان داد که نتایج برای TC، TG،BMI و وزن بدن قطعی بودند.
· با توجه به نقاط پایانی ایمنی، دورزاگلیاتین در کل عوارض جانبی را افزایش داد] RRیا نسبت خطر1.56 [در حالی کهعوارض جانبیجدی، هایپرلیپیدمی و هیپوگلایسمی همگی قابل مقایسه با دارونما بودند.
· تجزیه و تحلیل متوالی آزمایشی نشان داد که یافته ها باید توسط مطالعات بیشتر تایید شوند. رگرسیون هاربورد هیچ گونه سوگیری انتشار را نشان نداد.
نویسندگان نتیجه گیری کردند که کارآزمایی‌های بالینی کنونی با دورزاگلیاتین به تنهایی یا در ترکیب با متفورمین انجام شده است و نقش دورزاگلیاتین در ترکیب با سایر داروها نیاز به بررسی بیشتر دارد.
منبع:
https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/dorzagliatin-novel-hypoglycemic-agent-for-effective-management-of-type-2-diabetes-104012